वेड्याहुनी वेडा मी

वेड्याहुनी वेडा मी 
एक निसर्ग वेडा मी 
सह्याद्रीतल्या दर्या- खोर्यातुनी 
भटकणारा एक भटक्या मी

वेड्याहुनी वेडा मी
एक दुर्ग वेडा मी
सह्याद्रीतल्या दर्या- खोर्यातुनी
भटकणारा एक भटक्या मी

वेड्याहुनी वेडा मी
एक पुस्तक वेडा मी
कथा , कादंबर्या , चरित्रांचा
ललित लेखनाचा ,
आवडत्या लेखकांचा
एक वेडा वाचक मी

वेड्याहुनी वेडा मी
एक काव्य वेडा मी
कवितेतुनी भावनांना
शब्दात उतरविणारा एक
निर्मल कागद मी

वेड्याहुनी वेडा मी .....
एक निसर्ग वेडा मी

संकेत य पाटेकर
२०-०६.२०१२
बुधवार

निसर्गाने रंग उधळले ....

निसर्गाने रंग उधळले
वाऱ्यांसंगे नभ दाटले
हिरवाईचा होऊनी स्पर्श
डोंगर दऱ्या नट- नटले !

काळ्या - लाल मातीचा स्पर्श
चिखलातुनी पाय चालले
वर ढगाआड नभांगातुनी
इथे थेंबे थेंबे तळे साचले !

वेड्या वाकड्या वाटेने
इथे नदी ओढे अन झरे वाहती
खळखळाट  नाद मृदुन्गाने
वृक्ष वेली - पक्षी पाखरे नाचती !

बेहोष- बेधुंद होवुनी मी
पाहत असे चमत्कार हे सारे
निसर्गाचे रूप असे हे
भुलती माझे दुख सारे
भुलती माझे दुख सारे

कविता कशी वाटली ते नक्की सांगा .......

भावना मनातल्या
कविता माझ्या !!

संकेत य पाटेकर
१५.०६.२०१२
शुक्रवार

पहिला पाऊस, पहिली सर ....

पहिला पाऊस, पहिली सर
पहिल्या सरीतला , मृदुवाल गंध
गंधातुनी उमटलेला,आनंदी तरंग ,
तरांगातुनी भिजलेले,ते ओलेचिंब अंग
अंगावरुनी नितळलेले,मनाला स्पर्शलेले
ते पाउस थेंब
पहिला पाऊस पहिली सर ................

पहिला पाऊस , पहिली ओढ
त्या ओढीतले निशब्द बोल
अंगावरील सरींचा हलकासा जोर
मनातील भावनांची भिजण्याची ती ओढ
पहिला पाऊस पहिली सर ................

पहिला पाऊस , पहिली आठवण
पहिल्या सरीतली ती गोड साठवण
आठवणीतल्या साठवनितले
ते अनमोल क्षण
पहिल्या पाउसातले, रिमझिमत्या सरीतले,
ओलेचिंब आम्ही दोघेजण
ओलेचिंब आम्ही दोघेजण
पहिला पाउस , पहिली सर ....................


संकेत य पाटेकर
०९.०६.२०१२
शनिवार

नाही कळणार कुणाला ....

नाही कळणार
कुणाला
कसा मी असामी ?
नाही कळणार
कुणला
प्रेमाचा सागर मी
नाही कळणार
कुणाला
वाटेतला गारवा मी
नाही कळणार
कुणाला
नात्यातला गोडवा मी
नाही कळणार
कुणाला
डोळ्यातला दवसागर मी
नाही कळणार
कुणाला
हास्यातील हास्य मी
नाही कळणार
कुणाला
कसा मी असामी
नाही कळणार कुणाला ...........

संकेत य पाटेकर
२६.०५.२०१२
शनिवार

येतोय तो...

येतोय तो ..................
दूर अंतरीतून ...काळ्या पडद्याआड
लखलखत्या प्रकाशित शुद्ध निर्मल तेजोमय अंगाने ...
स्वच्छंदी सुगंधी लहरी वायू तरंगाने
प्रेमाच्या लगबगीने ...मायेच्या उत्कंठेने
थंड शीतल गारव्या संगे ...
येतोय तो .............

येतोय तो .............
आ वासून बसलेल्या डोळे नभाकडे
असलेल्या गोर गरिबांसाठी
येतोय तो ...

लहानग्यांच्या प्रेमापोटी
त्यांचा ओसंडत्या आनंदासाठी
येरे येरे पावसाच्या नृत्यांगनासाठी
हळूच पावलांनी
येतोय तो ....

वृक्षवेलींना ..पाने फुलांना
पक्षी पाखरांना
स्वरबद्ध तरंग लह्र्रीतून चिंब भिजवायला
येतोय तो ..

रखरखत्या उन्हाने ....झगझगत्या आगीने
काळवंडलेल्या , कोरड्या शुष्क, मातीला
आपल्या प्रेमळ स्पर्शाने ...
चैत्यन्य रूप परिधान करण्यास
पुन्हा येतोय तो ...

येतोय तो ......
पाउस

भावना मनातल्या
कविता माझ्या !!

संकेत य पाटेकर
०६.०६.२०१२

कधी कधी ....

कधी कधी मन स्वताहालाच समजू पाहतो
का म्हणून आपण तिला दु:ख द्यावे ?
का म्हणून आपण तिच्या मनाशी खेळावे ?

एकीकडे तिच्या सुखासाठी देवाकडे
साकडे घालावे
अन एकीकडे रागातून शाब्दिक घाव द्यावे
का बर अस घडावे ?
कळतंय ...समजतंय तरीदेखील मन तिथेच
पुन्हा वळतंय

चुकतोय आपण कुठेतरी हि जाणीव होत नाही
असेही नाही
पण मनाला ह्या समजावणार तसं दुसर-तिसर
कुणीच नाही !

- संकेत
०२.०६.२०१२